مرکز تات شناسی ایران

این روستا در بین مردم محل و نیز تات زبان های اطراف، به درَو (dərav) معروف است و در بین مردم ترک زبان و نیز در محاورات اداری خلخال، دُرُو (doro) تلفظ می شود. این روستا که در طول جغرافیایی ْ70/48 شمالی و عرض جغرافیایی ْ42/37 شرقی قرار گرفته، بعد از روستای اسبو، و قبل از کلور (مرکز بخش شاهرود) واقع شده است. این روستا از سمت شرق به کوه و بند تالش (ییلاقات شاندرمن و رضوان شهر) و از غرب از طریق کوه به روستاهای لرد و میانرودان متصل است.

جمعیت درو طبق سرشماری سال 1385 مرکز آمار ایران درو 202 خانوار، 576 پانصد و هفتاد و شش نفر سکنه و 195 واحد مسکونی اعلام شده است. 

منابع در مورد تاتی درو: 

• فرهنگ تاتی، جهاندوست سبزعلیپور، رشت، فرهنگ ایلیا، 1391 (معرفی این فرهنگ در همین وبلاگ وجود دارد)
• Yarshater, E. (1959). “The Dialect of Shāhrud(khalkhāl)”. BSOAS , 52-58.
• بررسی ساختار فعل در گویش درو، رویا سیفی، پایان نامه کارشناسی ارشد فرهنگ و زبانهای باستانی دانشگاه بوعلی سینای همدان، 1390، صص 7-12